anladım…
senin bana döneceğin yok
ama ben
yine sana geliyorum geceyle
adı sen olan sokaklardan geçiyorum
her kaldırım taşı, her adım
biraz daha götürüyor beni senden sana
ne kadar gitsem de
hiç varamıyorum
çünkü sen
hep biraz uzağımda kalıyorsun
üşüyorum bazen
cam buğulanıyor içim gibi
parmaklarımla adını yazıyorum
ve silinmesini izliyorum sessizce
işte tam böyleyim
seninle ilgili ne varsa
hep yazıyor, sonra siliyorum içimde
sokak lambaları sarı
tütünün dumanı gibi
çayıma düşüyorsun gecenin bir yerinde
bir yudum alıyorum, sen doluyorsun boğazıma
yutamıyorum
içimde düğüm düğüm adın kalıyor
biliyor musun
bu gece de sustum herkese
ama sana içimle haykırdım yine
duymazsın diye
daha çok söyledim
gelmezsin diye
daha çok bekledim
kalbim hâlâ senin,
ama sen çoktandır buralı değilsin
yine de senden vazgeçemiyorum
çünkü bazı insanlar
gitse de
içinde kalıyor insanın
ben seni sevdim
sen hiç bilmeden
ben seni bekledim
sen hiç gelmeden
şimdi saat gece üç
yine kendime seni anlatıyorum
çünkü bu şehir
bensiz uyanıyor,
ama ben hâlâ seninle uyuyamıyorum…
Kayıt Tarihi : 5.8.2025 17:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!