Ve yüreğimde büyüttüğüm gonca gülü kopardım.Çığlığı yankılandı sensizliğin sessizliğinde.Ben ağlıyordum,gül ağlıyordu.Sonra yapraklarında kaldı gözyaşları gülün.Avuçlarımda bir gül kurusu,kendi gözyaşlarıyla vurgun.Ağlıyorduk geri gelmez günlere.
Ve bismillah deyip bir zamanlar senli hayallerimle dolu olan ama şimdi sensiz geleceğimin yolunu tuttum.Yüreğimde bir gül kurusu.Kanıyordu,kanıyordum.İçimde sensizliğin ağır boşluğu.Ötesi bir kuru düşte gizli.
İhanetle vurulmuş bir aşkın suskun ahıydı,senden ıradıkça geçtiğim köprüleri bir bir yakan.Yüzüme baka baka söylediğin yalanlardı yolumu açan.Ve hey yar umarsamaz bakışlarındı sevdamın alnına namlu dayayan.
Başladığı yerde son bulurmuş bütün sevdalar.Oysa ihanet yoktu benim hiçbir başlangıcımda.Sevdim seni.Bildiğim tek doğru bu.Tek yanlışım gözlerinde kayboluşlarımdı.Ve kayıtsız teslimiyetimdi riyakar sevdana.
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman