Yine Sabah Yine Güneş Şiiri - Selma Doğan

Ömrümden yine bir gün gidiyor.
Vakit yavaş yavaş gelmek üzere, hiç aksatmadan saat gibi nasıl da işliyor zaman.
Başımı arkaya çevirmeye korkuyorum. Yaşadıklarımı görmemek için.
Korkularım kendim için değil, her bir acının bana yaşattıklarıyla, ömrümden beş yılını çalanlara isyanlarım.
Nasılda bu kadar acımasız olur insan.
Korkularım sizin için.

Siz güneşin doğuşunu gördünüz, sonra kaçtınız kavurucu sıcağından; Ben hissettim.
Siz yağmurdan kaçtınız ıslanmamak için, ben yağmura eşlik ettim gözyaşlarımla
Yüreğim dünyayı içine alacak kadar geniş, siz bir sevgiyi sığdıramadınız yüreğinize
Böyle duyarsız, böyle acımasız, böyle umursamaz, biri oluverdiniz.

Yine sabah, yine güneş…
Hep umut var içimde, yarınlar için, ellerimi her açtığımda tek tek damlıyor nur taneleri avuçlarıma, o an bir bütün oluyorum Yaradan’la,
Dünyada neler oluyor böyle, hiç görmek istemezdiniz.
Hava aydınlandıkça, gözden kayboluyor anılar.

Dünyanın güzelliklerine aldanıp, gidiyor insanlar, ben gitmem peşlerinden.
Yine sabaha, yine güneşe dönüyorum yüzümü, şükrediyorum Allah’a bana bu yüreği verdiği için.
Ömrümden bir gün daha gitti-gitsin. Korkum yok hayattan. Ölüm hepimiz için.
Sadece iyi veya kötü diye ayrılacaklar. O zaman güneşin sıcağını arayacaklar. Sabah olmayacak onlar için.

Vakit varken, sabaha dönün yüzünüzü, huzur size de gelsin