Yine Sabah Olacak Şiiri - İsmet Can

Güneş için ağla gözlerim
Karanlık çöktüğünde
Geldi yine, çökmesini beklediğin karanlık
Sabah için umut ektiğinde

Her renge boyanır duvarlar
Umut renkleri dışında
Yazlara el vermez gelmesine
Ellerim ecel kışında

Dikey beyaz zeminde
Alaylı bakıyor saat
Her saniyesini kontrol ediyor
Çok çabuk geçiyor hayat

Dert akıyor serumlardan
Acı veriyor iğneleri
Ayakta dursa da gölgeler
Deliyor bazen sineleri

Yine sabah olacak
Söz ver bana bu gece
Kulağıma fısıldıyor ölüm
Toplamı iki hece

Korkutuyor takvim yaprakları
Saatler, gün gibi içimde
Azrail gibi hemşire
Saçları yılan biçimde

Dikkatli baktı doktor
Sahte bir gülüş attı
Alındım bu kez sahiden
Şüpheleri bana battı

Çocuk sesleri geliyor
Dışından pencerenin
Zehir gibi yemekler
Dibi tutmuş tencerenin

Biri daha öldü koğuşumda
Bu kaçıncı buhar olan
Artık görmek istemiyorum
Saçını, başını yolan

Hayalini kuruyorum yarının
Gelecek çocuklarla, torunlar
Herkesin işi başından aşkın
Bitmek bilmiyor sorunlar

Gece yarısında bana bakan saat
Yine sabah olsun
Ziyaretime gelenlerin
Bayramları kutlu olsun