Yine özlem bürüdü sürekli bir sis gibi

Yine özlem bürüdü sürekli bir sis gibi
Bırakmıyor yakamı gerekli bir his gibi

Kara bulutlar sardı ufuklarım karanlık
Bülbüller susuverdi gönül bahçem viranlık

Sağnak sağnak göz yaşı dinmiyor acım sızım
Cepte iki pasaport, yine de vatansızım

Şimdi ben Türkiye’ye varsam da seferiyim
Hollanda’da ebedi dursam Türk neferiyim

Böyle bir ikilemde yuvarlanıp durduğum
Hüzünlerin anası çözülmeyen kördüğüm

Çepe çevre sarıldım aşılmaz sorunlarla
Evlat, kız gelin derken karıştık torunlarla

Kök saldım ama rüzgâr dallarımı kırıyor
Toprağım olmayınca yapraklarım kuruyor

Çile çekmekle bitmez, çaresi olmaz derdin
Kadrine uğramışım gurbet denen namerdin

Her gurbetçi kavrulur kendi tenceresinde
Çektiklerim sayılmaz hayat cenderesinde

Şefkat kelimesini tercüme edemedim
Eloğluna öğretip tecrübe edemedim

Sinemde biriktirdim gamları, kederleri
Yine teselli buldum var diye beterleri

Ah Mikdati ağlama gurbet hali böyledir
Kaderine razısın ama gurbet söyletir