Yine Öylesine Bir Başımayım

Dumanlı dağların vazgeçilmezlerinde,
Durmadan titremiş kalplerin sesindeyim.
Çarenin uğramadığı yüksek tepelerin yamaçlarında,
Dar yolların, çamur dolmuş çukurların izindeyim.
Belkilerin yok olduğu ümitlerde,
Kırlangıç sürülerinin samimiyetindeyim.
Yağmur yağmış rahmet denizlerinde,
Mavilerde,
Bir gece yakamozlardayım.
Yaşlı bir söğüdün mütevazı dalında,
Şairin en kısa yazısının son satırındayım.
Vedaların ayrılık vagonunda,
Her şeyin ümitsizliğinde ümit var olanlardayım.
Kara gecelerin başıboşluğunda rahmet kapısında,
Çıkmaz sokakların en çıkmazındayım.
Çekilmez şehirlerin en tarif edilemezinde,
Ayrılık saatinde istanbul'un bitmeyen tesellisindeyim.
Ben böyle olmamalıydım diyen Halid Bin Velid'de,
Necip Fazıl'ın saatler işlemiş ben durmuşundayım.
Çocuğun kimseyle paylaşamadığı misketinde,
Ve efkarın hiç böylesi görülmeyenindeyim.
Anne kokulu mektupların gözyaşlarında,
Yokluğun mühür vurduğu çanakkaledeyim.
Mahkumun sırma saçlısıyla görüştüğü tel örgüde,
Ardım sıra kaçtığım ölümün içindeyim.
Kabrimin yanlızlığının ilk gecesinde,
Mehmedin uzaklara bakarken yazdığı hasret kokan resmindeyim.
Elleri üşümüş bir ustanın sıcak çayında,
Daha gün doğmamışken Sultan Beyazıt'ın şadırvanındayım.
Sina çölünün ağlattığı at izinde,
Hacı Bayram Veli'nin talebesizliğindeyim.
Bilal Habeşi'nin iplere gerildiği o çığlıklarda,
Sana feda olsun gözüm diyen Ebu Katade'deyim.
Fatih'in Ayasofya'da kıldığı cuma namazında,
Günahlardaki bir gencin affet nidalarındayım.
Ve giden şu ömürde soğuk kefenimde,
Öylesi görülmemiş çaresizlikte, mahşerdeyim.
Ağlama anne dayanamam bakışlarında,
Veysel Karani'nin verdiği sözdeyim.
Yokluğun yok olduğu mekanlarda,
Şu çaresiz onca insanın rüzgarlarındayım.
Yine öylesine bir başımayım.

10.12.2007
Bakü yazıları