Yine Ona Mahkum Şiiri - Ceylan Piroğlu

Sana uzanmıştı bu gece ellerim
kim bilir belki tutarsın sanmıştım
bir yudum özlemi yudumlarken
sen belki bu özlemi dindirirsin sanmıştım..

yine canım acıyor sessiz geçen akşamlarda
yine bir korku hayır hayır bir sancı bu
anlayamıyorum..
belkide..
sanırım ben..

yine senden uzaklığa takılıyoum
kelimeler savaşmakta
aklım oyun oynamakta
suskunluğum haykırışlara dönüşmek üzere
bıraktığın yastık tek avuntu bana
yaralıyım yine yürek yanıklarıyla
susuyorum..

ama sancım dinmek bilmiyor
gözlerimi sımsıkı kapatıyorum
ve bir hayal kuruyorum
sen varsın hayalimde
ben yine omzuna yaslanmış
uyku mahmurluğuyla kokunu içime çekiyorum
bazen gözlerine bakıyor
sonra orda kaybolmaktan korkup gözlerimi alıyorum senden
sen sanki herşeyin farkında gibisin
sadece sessizlik içinde beni izliyorsun
sonra dayanamıyor sende gözlerime dalıyorsun
farkında olmadan bir tebessüm oturuyor yüzüme
ve ben bu kez mutlu oluyorum
yanında sevincimi yaşıyorum..

ama açmak zorunda kalıyorum gözlerimi
korkuyorum ya sen karşımda olamazsan diye
daha bir sıkıyorum gözlerimi
ama açmak zorunda kalıyorum
yavaşça, usul usul...
aralanıyor gözlerim ve ışık seni benden alıyor
bir kaç saniye önce mutlu olan ben
hani yüzüme yayılan o tebessüm
hepsi bir anda kayboluyor
ve ben sadece derinden bir nefes alarak hayata dönüyorum
kaçmaya çalıştığım hayatıma yakalanıyorum
ve ben yine ona mahkumum...