Yine Ölüm Üzerine... Şiiri - Hanifi Kara

YİNE ÖLÜM ÜZERİNE...

“Bir ucu beşik, bir ucu mezar
Sar sarabildiğin kadar...”

Evet;

“Alış veriş için geldik pazara
Bir kefen aldık döndük mezara...”

Ölümü unutmamamız ve ona göre yaşamamız bizlere dâima tavsiye edilmiştir.

“Kabirleri ziyâret ediniz, zîra o sizlere âhreti hatırlatır.”

İlgililerce mâlûm olduğu üzere, bu kuralı pratik hayata en iyi yansıtanların başında Hz. Ömer (r.a.) gelmektedir.

Hz. Ömer, halîfe iken hizmetçisine şu tâlimatı vermiştir. Ben evden her çıkışımda, “-Ya Ömer ölümü unutma! ..” diyeceksin diye tembihte bulunmuş bu hâl tâ ki; Hz Ömer’in saçına, sakalına aklar düşünceye kadar devam etmiştir...

Zîra;

“Her yeni eskir,
Her yapılan yıkılır,
Her topluluk dağılır,
Ve her doğan ölür...”

Bu bir kaide-i küllidir. -değişmez bir kuraldır- Doğup, doğmamak elimizde olmadığı gibi, zamanı gelince ölüp, ölmemek de elimizde değildir.

“Mademki ölümü öldüremiyoruz, kabir kapısını kapatamıyoruz...”o hâlde, o güne hazırlıklı olmamız gerekmez mi?

Ölüm; hazırlıklı olanlar için:

Ya, dünya meşakkâtlerinden “terhis olmak.”
Ya, “şeb-i arus.” (gerdek gecesi)
Ya da dostu, dosta kavuşturan “bir köprü”dür.

İşte büyük zatlar ölüme hep bu gözle bakmışlardır.

Ölüm, yok olmak değil, yeni ve ebedî bir hayatın başlangıcıdır. Ya saadet, ya azap...

Bu dünya iki kapılı bir hana benzer, doğum kapısından girilir, ölüm kapısıyla terk edilir.

Bu dünya bir imtihan yeridir. Bu imtihanın zili buluğ çağı ile başlar, ölüm zile ile sona erer. Bu arada sınıfı geçtin geçtin yoksa vay hâline...

Dünya âhretin tarlasıdır, burada ne ekersen orada onu biçeceksin. “Tarlada gözü olmayanın harmanda yüzü olmaz.” unutma...

Aslında iki şeyi hiç unutmamamız, iki şeyi ise hatırda tutmamamız gerekmektedir.

Asla unutmamamız gereken iki şeyden birincisi Allah -sevgisi ve korkusu-, bir diğeri ise ölümdür.

Derhal unutmamız gereken iki şeyden birincisi, bizim birisine yaptığımız 'iyilik', bir diğeri ise başkasının bize yaptığı 'kötülüktür.'

Ölüler hâl diliyle bizlere âdeta şu çağrıda bulunmaktadırlar.

“Biz de gezerdik sizin gibi,
Siz de gelirsiniz bizim gibi...”

Kalın sağlıcakla...

Hanifi KARA