Yine Öldün Şiiri - Mustafa Onur Bozkuş

Yine öldün.
Bir gün yitirilmişlik garip kokusuyla düşerken gözlerinden
Dudaklarında anılara nedensiz keyifli küfürler
Nerede bile olduğunu kestiremediğin
Arkadaşlığın paylaşılamaz unutulmuşluğu
Yada artık ismini bile hatırlayamayan son aşkların
Avcunda mutluluğunun ıslaklığı yerine kayboluşunun yaşları
Tenine özlem duyan ruhların yada ruhuna özlem duyan tenlerin savaşı.
Sadece büyülü şişelerle döndürebilirken dünyayı
Göğe bile bakmadan üzüm tanelerinin oturduğu
Tahta masalarda bulmaya çalışmak ışığı.
Her tutunmaya çalıştığında bir kez daha düştüğünü görmek
Her unutmaya çalıştığında bir kez daha hatırladığını öğrenmek