Yine Mi Geç Kaldım? Şiiri - Nasıf Acar

Kardeşlerimden önce,
dünya ya geldiysem de....
yaşamım...
hep geç kalmalarla geçti...
İlkokulu bitirdikten sonra,
kolej sınavına girmek için,
Usak,’a,
birgün önceden gidip,
otelde yer ayırtmıstık,
bir arkaşımla....
Sene bin dokuz yüz altmış sekiz,
İkimizde,
İlk kez,
yaylı ranza görüyorduk.
Sabaha dek,
kâh ayakta, kâh sırt üstü,
zıpladık durduk ranza üzerinde.
Derken....
uyuyakalmışız ikimizde....
Uyandığımızda,
saat ondu.
Oysa sınav,
dokuzda başlıyordu.
Ailelerimize ,
hiç söyleyemedik,
geç kaldığımızı....
ve bu benim,
ilk önemli geç kalışımdı...
Sonra,
ardı arkası kesilmedi,
geç kalışlarımın...
Liseyi geç bitirdim...
Boyum geç uzadı...
Ergenliğe geç adım attım...
Yurt dışına çıkmak için,
pasaport almakta geç kaldım.
Yaşım askerlik çağına geldiği için...
Üniversiteye geç girdim....
tabii ki,
üniversiteden geç mezun oldum.
Hadi canım sen de,
diyerek,
iç geçirenlere...
dahasını da anlatacağım..
Geç evlendim,
yirmi altı yaşında...
Dolayısıyla,
çocuk sahibi oluşumda gecikti.
Üniversiteyi bitirdikten,
dört yıl sonra,
öğretmenliğe başladım...
yaşıtlarımdan,
daha geç emekli oldum.
Hepsinden daha önemlisi,
aklım başıma çok geç geldi.
Geldi gelmesine de....
aklımı kullanacak yaşı
çoktan geçmiştim ben.....
Geçenlerde,
bir arkadaşım halimi hatırımı sordu.
Galiba gidiciyiz, dedim....
Olur mu öyle şey!!!
Allah gecinden versin!!
daha gençsin dedi....
Geç kalmalardan,
neler çektiğimi anlattım ona...
bir daha!!!!!
geç kalmak istemiyorum dedim.
Hak vermiş gibi,
başını salladı....
"Hadi kalkalım artık,
eve geç kalmayalım...
Hane halkı bizi beklemesin" dedi
Eve geldiğimde,
hanım kapıyı,
güler yüzle açmasına karşın,
hiç sevmediğim,
o soru cümlesini kurdu.
" Yine eve niye geç kaldın?"
Gördüğünüz gibi,
bu şiir,
yine günün
geç bir saatinde,
kaleme alındı.