Yine mi Eylül...! Şiiri - Hümeyra Yılmaz

Bu yabancı gidişlere de alışır yalnızlığım
Şimdi bir kez daha Eylül’e hazır kasıklarımdaki sarı sancılar
Son avuntumun zilleri çalarken eteklerimde
Ertesi sevdalar yüreğimin kapısında gece gündüz nöbette
Korkuyorum

Kuytu sevişlerin sahici karanlıklarında parlarken göz yaşlarım
Hangi tuzu kuru bağıra yaslasam şu eğik başımı bilmiyorum
Ellerimde, kuyruğuna gökkuşağını bağladığım uçurtmam
Dudaklarımda, ölümü bile korkutacak bir ıslıkla
Düne gidiyorum

Geç kalışların nasırlaşmaya yüz tutmuş izleri değil canımı sıkan
Belki temiz çarşaflara bulaşan hüznüm
Belki sonunu bildiğim masallardan çıkıp gelmiş birkaç yalancı kahraman
Belki de bir daha kutlanmayacağını düşündüğüm on sekizinci yaş günüm
Bilmiyorum

Midemde yangınlar çoğaldıkça
Sakin denizlerin, fırtına öncesi yazdığı şiirleri
Rüzgarın kucağında uyuyan hevesime okuyorum
Aklım başım da mı diye soruyorum yüreğime, susuyor
Ağlıyorum yıldızlar düşüyor gözlerimden
Ve Eylül’e hazır sarı sancılarım bir kez daha canıma saplanıyor...!