Yine Mi? Şiiri - İsmet Alp Önsöz

Beynimi bıraktım, ruhumun çıkmazında:
Bu sokağın yolları sanki örümcek ağı.
Bulamıyorum yönümü gecenin karanlığında,
Aşamıyorum, beni kaybeden yasağı.

Başım iki elimin arasında,
Dindiremiyorum sessiz çığlıkları.
Bu çığlıkların ‘ömrümün narasında’
Yetmedi mi yaptıkları?

Sıcak nefesim içimdeki buzları eritip;
Gözümden düşünce yaşlar.
Geçmişimle hesabımı bitirip;
Beynimde zelzele başlar.

İçimde kıyametler kopar,
Mahşer gibi önüme dizilmiş günahlarım…
Haklıyım diyemez, dilin şaşar
Der ki: “Ben günahkârım.”

Ufukta kendimi görür gibiyim,
Güneşle beraber yanıyor hatalarım.
Artık kurtuldu zincirlenmiş beynim
Çözüldü artık yorgun sorularım…