Yine Merhaba Şiiri - Zennehar Yılmaz

Merhaba mutluluğun hüzünlü aynası Merhaba yüreğime kopardığın sevgi fırtınası Yeniden merhaba hüzün sokağım son durağım Özledim sanki sitem etmeyeceğim üzülme Kabullenişim engelliyor sitemleri dilimden Saçma sapan cümleler kurup söylenmeyeceğim Susuyorum şimdi bakmaktan aciz gözlerim aynalara Yansımalarda ağlayışlar görmekten çekinceleri var Suskunluğundaki asiliği irdeliyor yüreğim ısısında Sanki içimde bir kelebek ölü vermiş duygularım cenaze kaldırmakta Yasındayım, isyanını telaffuz edememekten ürküyorum Hançerli savaşlardan çıkmış gibiyim çürük çizik her bir yanım Akan kanın parıltısındaki resmi izliyorum sızım, sızım sızlayarak Merhaba acıların ballı ekmeği tadına bir türlü doyamadığım Merhaba yudum, yudum içtiğim hüznün meyveli şarabı Açılar arıyorum yanlış bakışlarda birkaç numara küçülmüş Bırakışları, başlangıcı, arayışı, semtsiz, mekânsız, uğurluyorum Tekrar merhaba deyişimi dengesizliğime bağışla samimi sanıp aldanma Boşluklarda bulup yalnızlıktan düşen dilime takılı kalan bir merhaba sadece Uyan ruhumdaki benekli renkli kırıntılar size hasret serçelerim var Listesini tutmaktan yorulduğum umutsuzluklarım var sana dair Hayıflandığım boşa geçen birkaç yıl, ay, günüm var Dayanamayıp yine merhaba diyorum sakın kanıp aldanma Bu bendeki Depresif, lik ten gelen kupkuru Güneşlerde değil ayazlarda kuruttuğum bir merhaba yalnızca Zennehar Yılmaz