Yine Karanlık Hava Şiiri - Sadi Saçak

Yine gece oldu,
Yine hava karanlık!
Yine anılar içime doldu,
O hayal ile ruhum zındanlık.

Bir ırmak coşup çağlıyor içimden,
Bir nehir taşıyor umuda doğru,
Umut alıp götürüyor beni bu hayattan,
Sonsuzluk denen yere doğru.

Aynı gecelerden biri yine,
İrkilerek uyandım az önce,
Gece denen şey neden böyle?
Efkârlandırıyor insanı sessizce.

Şimdi yanıma gelmesin sevdiklerim,
Gerek yok! Kendime yetebilirim,
Şimdi değil çünkü onlara ihtiyacım,
Üç yıl önce gelselerdi sevinirdim.

Artık geceleri yalnız karşılamayı öğrendim,
Bir de ses çıkarmadan hüzünlenebilmeyi,
Bak dün gece de kendim geçiştirdim,
Ah ne vardı o zaman bulabilseydim sevdiğimi.

Şimdi yürek yaralıdır,
Anılar ise saldırır,
Geçmiş alay eder benimle,
Dalga geçer, güler hâlime.

Artık bunları yok etmem gerek,
Mutluluğu edebiyen bulmam gerek,
Sevdayı kalbime hapsetmem gerek,
Ama önce paslanmamış bir yürek gerek.