Gurbet yerinde yaşayan insanım,
Anamdan, babamdan ayrı kalanım,
Ayrı yerde kalsamda var soranım
Duydum ki evimde cenaze varmış...
Aydınlık olan dünyamda karardı,
o an da benzim bedimde sarardı,
Gözümse hayata mutlu bakardı,
Duydum ki evimde cenaze varmış...
Ağlayan gözümle başbaşa kaldım,
Kalbim sızlayıp hüzüne de daldım,
Gidemedim bastonu destek aldım,
Duydum ki evimde cenaze varmış...
Kalbim sızlayarak gönlüm ağlıyor,
Gönülm yas tutup yüreği dağlıyor,
Ağladıkca göz yaşım çogalıyor,
Duydum ki evimde cenaze varmış...
Mevlâm yazmış kara olan yazıyı,
Kâdir gecesinde duydum acıyı,
Kalbime soktum çıkmaz sızıyor,
Duydum ki evimde cenaze varmış...
Gittim silaya yaslar tutuluyor,
Baktım ki kefende hazır duruyor,
Ruh beden den gitmiş cansız uyuyor,
Duydum ki evimde cenaze varmış...
Cenazenin arkasından ağlanmaz,
Yasları tutupta eller bağlanmaz,
üzüldüğümde gönlümde dağlanmaz,
Duydum ki evimde cenaze varmış...
Yaradan`ımız aldı vermez geri,
Ecel-i gelip gitti gelmez geri,
Ağlasam sızlasamda dönmez geri,
Duydum kiş evimde cenaze varmış...
Mezar taşına adı da yazıldı,
Mekanı cennete oldu sanıldı,
Günahsız kullardan bu da anıldı,
Duydum ki evimde cenaze varmış...
20 ağustos 2006 yılında vefat eden sakat olan 32 yaşında ki kız kardeşime yazdım.
Mustafa DuyarKayıt Tarihi : 5.4.2009 12:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!