Yine kapılıyorum Şiiri - Mustafa Can Küçük

Yine kapılıyorum
senin hasretine
içimde bir toz birikintisi
senden kalan
gitmekle kalmak arasında
yürüdüm kederli
gözlerine doğru hasretle

yüzlerce soru var aklımda
kulağımda uğultular
sevgiyi kullanamadın
bilmediğin birileri
seni severken sen sevmedin
sırf inat uğruna

belki hiç ummadığın anda
sevgisini birisi koparıp gelecek
umudunu yazdığın şiir sayfalarına koyacak
ve bir ömür için sana gelecek

bir gazetede gördüm
biri seviyor gibi görünen diğeri ona aşık
öfkeyle deliye dönen
kokulu mumları gibi hayalleri olan
hüznünü yine bir ışıkla savunacak gücü kalmamıştı
kaç zaman geçti ömrümüzden
yüreği zehir olan kaç insan tanıdım
ben yine sevda dedim yine yanılgılar içinde

dudaklarımın arasında
artık kimseyi söylemiyorum
suskunum bir terzi makası gibi keskinimde
yol boyu yürüsemde
kederlerle birlikte
neden artık denizlere bakar olduğumu anlatayım
bazen dalgalar insan gibidir
rahatlatır sonrada sinirli bir şekilde kayalara vurup parçalatır
bir ağaç gibiyim
yaprağı düşmeye yakın sonunu gören
cevapsız sorulara artık boynum büküldü
artık yetim olduğumu anlamayın
benim neden halen ufacık avuçlarımda
mutluluğu tutamıyorum
neden sızlayan yüreğimi dolduramıyorum...