Yine İstanbul Üzerine Şiiri - Hüsnü Atzel

Bu şiir benim tarafımdan yasaklandı.
Bir anlık kızgınlıktı
Bir anlık infial
Bir anlık dışa vurumdu bu
Yoksa Hiçbir şeye değişemem İstanbul'umu

Ne idi yasaklı şiirim,
Neydi kızgınlığım
İnfialim, dışa vurumum.
İşte bu dizeler
Sitem dolu,sana Güzlel İstanbulum

'(Yitik Şehrim benim)

Sana bugün bir tepeden
Bakmak dahi istemem.
Zira çıkacağım tepe mi kaldı İstanbul?
İstanbul’luluğun kalmamış senin
Her yanın taş, her yanın duvar
Sana baktıkça görünüyor
Yanık kokusu burnumda ağaçsız adalar
Evet her yanın
Çimento, kireç, kum çakıl,
Su ve çamur
Yığın, yığın betonlar.
Pejmürdelik sarmış her yanını
Ne bentlerin bent
Ne surların sur
Ne de boğazında hayat var

Hangi plan hangi düzen seni eski haline getirir
Oysa eskiyen antika olur kıymetlenir
Seni yenilemekle insanlığa hangi iyilikler gelir.
Artık eskisi gibi olamazsın istesen de
İster bin, ister bir milyon yıl geçsin
Tarihinle öğünemezsin artık, kültürünle de
Zira ne tarih kaldı sende, ne de geçmiş
Senden kalan toz toprak kargaşa ve keşmekeş
Sana İstanbul demek için artık bin şahitte yetmez
Çıksa mezarından Şair Nedim, hatta Yahya Kemal
Hiçbir duygulu gönül artık seni beğenmez
Hatta kalemleri ile seni yerden yere vurur,
Daha beter söverlerdi bilirim
Seni methiyelerle değil binlerce defa yererlerdi.
Eminim seni gördükten sonra
O’nlara bin kere ölmekte yetmez
Eh artık sana da bu yakışır
Taşın Taş artık Toprağın Toprak
Bir taşın bile değil artık Acem mülkü
Tüm sınırlarına kadar bile beş para etmez.
Esasında biliyorum suç senin değil
Memleketin içler acısı hali
Hangisini ele alsan, elinle tartsan
Güzellikleri ile kültürü ile anılır
Bir de yöresinde oluşan tabiatı vardır,
Ya da meyvesi ya da ünlü hayvanı
Akdeniz’in sahili, Armudu Ankara’nın,kedisi Van’ın
Senin de anılırdı
Silivri’deki yoğurdun, Beykoz’unda kalkanın
Arnavutköy çileği, Paşabahçe’nin camı
Boğazda balık yenir,
İçilir rakı
Rumeli’nde hem hisar, hem kavakları
Anadolu tarafında da aynı
Kim tanır sizleri kim hatırlar
Betonların arasında kalan surlar
Yansıtmıyor tarihi, içine ettik ey kullar
Var mı hatırlayanınız direkler arasını
Şimdi hangi semtten fısıldar?
Kireçburnu’nda Madam Arthur’un
Paris’teki barını andırır
Kirlilik dizi, dizi,
Kimler gider Florya’daki sayfiyeye
Şimdi kimler oturur? Koska’da Valide çeşmede
Bilemezsiniz elbette, zorlamayın beyninizi
Kolunda roleksi ile altından bir boyunluk
Elinde viski kadehi ile çiğ köfte yemeği
Alışkanlık edinmiş midir acep İstanbul efendisi
Yoksa sonradan mı görmeler
Her türlü ama her türlü kirliliği yarattılar
Şehreminler,
Bakanlık koltuğunda oturan beyler
Anıtlar Yüksek Kurulu üyeleri,
Bir de Başımızdaki amcalar
Günahları hep sizindir,üstlenmeseniz de
Taşımak zorunda mıydınız?
Ki canım Anadolu’yu
Koparıp bağrından insanları bu şehre
Tıkıştırmalı mıydınız?
Sizlerin yatacak yeri olur mu bilemem
Anamdan Atamdan dedemin dedesinden kalan
Yavuz Sultan Selim hanın devrinden beri
Fatih,Fıstıkdibi Fenerli rahmetli atalarım ve
Babam merhum Mehmet Sabahattin’den
Fener,Kızıl mektep okullu sağ salim
anam Muzaffer’den doğma,
Doğma büyüme İstanbul’lu
1953 Kasımpaşa doğumlu
Balat, Fatih, Küçükçekmece, Bostancı
Yerleşimli,yani öz be öz İstanbul’lu ben
M. Hüsnü Atzel
Yani benden,
Atalarınıza dedelerinize, ananıza babanıza rahmet
Ama sizlere, sizlerin küflü beyinlerine okkalı küfür
Daha başka bir şey gelmiyor ki elimden.

M Hüsnü ATZEL
(Nedir bu hali yahu,yaşamak dahi zul geliyor bu şehirde bazen)
Nisan 2007'