YiNe iSTaNBuL... Şiiri - Tuba Şensoy

Şehir! Ey Şehir...
Mümkün olduğunu bilseydim; Seni yazmak isterdim kağıtlara...
Haykırmak isterdim güzelliğini karış karış sokaklara...
Hangi taşından, hangi sokağından başlamalı Seni anlatmaya?
'İki deniz arasına sıkışmış yekpare mücevher' e benzetilen şehir...
Ey İstanbul!
Derin ihtişamıyla büyüleyen Süleymaniye'nden mi başlamalı yazmaya?
Bir imparator edasıyla hüküm süren Ayasofya'ndan mı?
Nazlı nazlı maviliğinin ortasında salınan Kız Kule'n mi almalı yoksa cümlelerimin başını? ...
Bilemedim....Yetemedim Sana İstanbul!
Sahi neden herkes bir aşkla seyreder o haz verici manzarayı?
Hayalleri süsleyen efsane anıt!
Sonra...
Asırlardır onunla bakışan Galata Kule'ne gelmeli sıra.
Biri narince süzülüyor denizinde...Diğeri O'na inat heybetiyle...
Surların,yeditepelerin,efsanelerin,aşkların...
Sen benim sevdamsın İstanbul!
Kaybolsam maviliklerinde... Bende hapsolsam Kız Kule'ne...
Pierloti'n de akşam,Süleymaniye'n de sabahın olsam...
Kapalı Çarşı'n da ya da Eminönü'n de,bulamasam kendimi kalabalıklarında.
Yeter mi benim kalemim Seni yazmaya?
Gün geçtikçe kargaşanda boğuluyorsun İstanbul!
Kaybettiriyorlar benliğini.
Korkma! Sen tükenmezsin,kalabalığın tükenir.
Hanların, hamamların,köprülerin,mabetlerin...
Camilerin,çeşmelerin..
Her taşında tarih yazan İstanbul!
Sen ki Fatih'in gönlünü fetheden Şehr-i İstanbul! ...