Yine İş Başa Düştü Havva Ana

YİNE İŞ BAŞA DÜŞTÜ HAVVA ANA

kayrak almış avuçlarından
kan damlar toprağa
başı derttedir oğulun kızın
kervanını ülker vurur
gözü yerde kardelendir
el kapısına düşen annelerin
çığlık çığlık şivana durur

yalın yürek söyleyip ninnilerini
anneler ağıtlarıyla
bir ormanı uyandırdılar sevdaya
kımıl kımıl yaprakları devinir
yarının şarkısıdır selviye vuran
sürgünleri sevinir dal dal

gel gör ki
zulmün ebabil kuşlarıdır adem baba
kadrine geç kalmış aşkı suç
günahları evlatlıktır şeytanın
sözler hikmetsiz
gözü kurumuş kavak yellerinin
çocuk hayalleriyle yaşlanır öz oğlu

yine iş başa düştü havva ana
çürümemiş tohumlar var rahminde
bir ekmektir barış ellerinde sıcacık
meczup bir gecedir zulüm
annelerin ninnilerinde erir karanlık
sürer çıkarır gölgeleri yaşamdan

oy havar
tam da sevda zamanı
tam da esme zamanı kavak yellerinin
şurda bahara ne var

Zeugma mozayiklerinde gördüm
teberiktir tarihten
aydınlığında gözleri kamaşır sefaletin teslimiyetin
bir bakışlık kadındır
zulmün cehaletin ömrü

şafak al al olmuş sancıdan
yine iş başa düştü havva ana
kaldır oğulu kızı kavgaya
çek göndere alyazmanı

Mahmut NAZİK

Teberik: hediye (bozyazı dereköy)