Çok şey değildi hayattan beklediklerim.
Sadece düzgün bir hayat sürmekti,
Seramoni ya da enstantane yaratmak değil di.
Sadece ortada bir hayat sürmekti.
Şimdi ya dipteyim, ya da tam tepede yaşıyorum duygularımı.
Bir an geliyor dünya da tek hissi taşıyorum,
Bir an geliyor dünya o kadar büyük ve beni o kadar yutar gibi geliyor ki,
İşte o zaman bana destek olması için nelere sarılıyorum.
Tek bir kare resimde göremediğimiz o kadar çok şey var ki…
Yapamadın yine yok oldun!
yine hayal kırıklığı,
yine hüsran.
hep aynısı olmaz mı zaten...
yalnızlık sarmış yorgan gibi bedenimi...
yaz gelmeli artık! ! !
Üstümde ki bu yük hafiflemeli..
Gözlerim parlamalı..
Ben parlamalıyım.
Sönmemeli son yetim yıldızım da..
Güneş kavurduğu gibi,
Geceleride yıldızım aydınlatmalı gece mi…
Yeniden sevmeli,
Yeniden sevişmeli bu beden,
yeniden atmalı bu kalp,
beni sevemesende kapıyı vurmamalısın suratıma
sen medeni olamadın ama…
yapamadın bunu
sende haklısın çok şey istememeliydim senden..
herkes hak ettiği gibi yaşıyor ne de olsa..
bir fark var dı aramızda
Ben hep onu kapatmaya uğraştıkça sen arayı açtın.
Ne oldu kim zararlı çıktı sen mi?
Ben mi?
Şimdi susuyorum…
Gözlerim konuşuyor sadece.
SAYGILARIMLA…
20/02/2010 17:15
Kayıt Tarihi : 7.4.2011 17:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!