YİNE HAYAT DÜĞÜMLENDİ BOĞAZIMA
yada ENGELLİYE OY ENGELİ
Oyumu kullanmam işkence gibiydi. Tekerlekli sandalyemle bir kat yukarı çıkarıldım. Bu adaletsizliktir. Yirmibirinci yüzyılda çağdaş Atatürk cumhuriyetime yakışmayan yüz karası bir tutum. Hani nerede benim seçme-seçilme yani taleb etme-edilme hakkım. Bu durumda engellisine sahip çıkan, demokratik bir toplumdan söz etmek mümkün mü? Yoksa önce haklarımızı gasp edip, sonra gasp edilen haklarımızı geri teslim edilmesinin adına “pozitif ayrımcılık diyerek, “ hamasiyet politikası yapanlar; şimdi nerdesiniz? Oysa bizler pozitif ayrımcılık değil, yalnızca en temel anayasal haklarımızı kullanırken; sadece eşitlik istiyoruz: EŞİTLİK! Hepsi bu.
Çok şey mi istiyoruz? Asla hayır. Çünkü cumhuriyet devrimleriyle yasalaşan “seçme ve seçilme hakkının” Fransa gibi birçok çağdaş Avrupa ülkelerinden önce kadınlarımıza tanınmasının önemini kim görmezden gelebilir? Atatürk 30 Mart 1923' de Vakit Gazetesi' nde yayınlanan bir beyanatında; 'İnsan topluluğu kadın ve erkek denilen iki cins insandan oluşur. Kabil midir bu kütlenin bir parçasını ilerletelim, ötekini ihmal edelim de kütlenin bütünü ilerleyebilsin? Mümkün müdür ki bir cismin yarısı toprağa bağlı kaldıkça, öteki yarısı göklere yükselebilsin? ' der. Öyleyse çağımızda engellinin seçme ve seçilme hakkın gözetmemek hangi vicdana sığar? Böyle bir ulusun çağdaş ve evrensel insan haklarına saygılı olabileceği düşünülebilinir mi? Bu cumhuriyetimin kendi varoluş yasalarını yıkın bir aykırılık değil de nedir?
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
