Yine hasret koktu satırlarım

Yine hasret koktu satırlarım sana yazarken karardı gözlerim akan her damla yaşımın değeri artıkça artı
Bir hesaplaşmamıdır hayatla benim yoksa sensizliğin içinde bir sessiz yolcu gibi yapayanlız yürüyen ben kimim
Hangi nedenle yazayım sana hiç bir nedenim yokken sen varsın desem mi kendi kendimi kandırsam mı sussam mı
Bir uçurumun kenarındayım başımı dik tutacak kadar onurlu senin sevgin için ölümü göze alacak kadar sevgini içimde barındırıyorum,

Günler su gibi akıp gidiyor hasretliğin içimde alevlenirken bana sevme beni diyorsun; o an kelimelerinle neleri yok ettiğini bir bilsen oturup ağlarsın
Sana yazan ellerimi susturmak istiyorsan kıracaksın kalem tutmaz olacak ellerim kelepçeler vuracaksın yüreğime sevmiyecek seni yüreğim
Ağlatacaksın gözlerimi yaşlar bırakmayacaksın ki içimde ki sevgi çiçeğini çöle dönüştüreyim yeşermesin kurusun bedenimle beraber o zaman benden kurtulursun
Ne desen boşuna sevgiye bir kere yol göründü mü durduramasın bir nehrin akışı gibidir akıp gider ancak gökyüzünde ki bulutları susturursan bu yüreği de sustursun susturabilirsen sana olan sevgim sustur