Yine gelsem. Şiiri - Gülser Avar

Taktım prangalarımı, zincirlerimi,
Mahkum ettim kendi kendimi.
Kafese kapatılmış kuş misali,
Yalnız, korkak, durgunum şimdi.

Kapattım kapılarımı, pencerelerimi,
Görmek istemiyorım artık kimseleri.
Avcıdan korkan ceylan misali,
Ürkek, şaşkın, yorgunum şimdi.

Sorgulamam artık düşüncelerimi,
Kullandırmam başkalarına kendimi.
Dalında kurumuş tomurcuk misali,
Sessiz, alıngan, solgunum şimdi.

Üzerime gelsede dertlerin herbiri,
Başa çıkmalı, mücadele etmeli.
Başta şu ilkeyi bilmeli, benimsemeli,
Çiğnetmemeli insan kendi gölgesini.

Doğru mu? , yanlış mı? bilmiyorum.
Niçin, neden böyle düşünüyorum?
Yalanlar, yanlışlar, çıkarlar varsa;
Bu hayatı istemiyorum.

Birdaha gelsem dünyaya;

Yine aynı yaşarım;
Bunu da biliyorum.