Yine Gelmedin Şiiri - Özcan Nevres

Yine Gelmedin
Dün on yedi nisandı
Çok büyük aşkımızı
O gün gömmüştük maziye
Yine de dostça ayrılalım demiştik
Ve her on yedi nisanda
Yaşadığımız büyük aşkın anısına
Hep aynı yerde buluşacaktık
Her on yedi nisan günü
Söz verdiğim gibi
Dün yine oradaydım
Ruhumdaki fırtınayı anlatacak
Bir demet çiçek vardı kucağımda
Gözlerim yollarda
Ve içimde derin bir sızı
Yine gelmeyeceksin korkusu
Kucağımdaki çiçekler ne tez soldu
Tıpkı ölümsüz olacak dediğimiz
Büyük aşkımız gibi
Kucağımdaki çiçekleri
Her zaman oturduğumuz
Kara taşın üstüne bıraktım
Surların üstüne çıktım
İzmir’i seyrettim uzun uzun
Aklımdan neler geçti bilemezsin
Ölüm her şeyin sonuydu
Hem de öylesine yakın
Atlasaydım biterdi bu ömür
Geri döndüm boynum bükük
Son kez baktım kara taşa
Çiçeklerim iyice solmuş
Sanki onlar da küsmüş hayata
Özcan Nevres