Kaç gece sabahı bekledim durdum
Gün doğdu ufuktan yine gelmedin
Kaç kere zannettim kapıyı vurdun
Yerimden fırladım yine gelmedin
İlkbahar sonbahar ne kışta yazda
Gönlün bin bir işve birazda nazda
Sabahlar bitirdim zehir ayazda
Buzlara sarıldım yine gelmedin
Umudu bağladım bir kara yasa
Gözyaşı doldurdum umuttan tasa
Bir kırık sandalye bir dökük masa
Üstünde bekledim yine gelmedin
Hiç mi hiç aklına gelmedi yüzüm
Her zaman kapkara kaldı gökyüzüm
Ben gurbet ellerde garip öksüzüm
Bir şevkat aradım yine gelmedin
Yazdığım mektuplar boyumu aştı
Hercai gönlümün dümeni şaştı
Hiç bahar görmedim her zaman kıştı
Kardelen yaşadım yine gelmedin
Kulfani fallara baktım hevesten
Gönlümün serçesi uçtu kafesten
Umudu kestim de artık nefesten
Kabrime uzandım yine gelmedin..
Kayıt Tarihi : 5.6.2017 11:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Uğur Alan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/06/05/yine-gelmedin-13.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!