Yine Geldi Geçiyor Şiiri - Kemal Berk

Yine geldi geçiyor, bir hazan mevsimi
Başıma neler geldi geçti başımdan,
Ah! Bir bilebilsen, şu yaprakların ettiğini,
Yükseklerden bakarken, böbürlenen insan gibi
Gelip geçen hayranlıkla izlerdi,
Kocaman bu tabloyu,
Baharın tadı geliyordu her yerden
Rengârenk, irili ufaklı türleriyle
Yaprağı, meyvesi, kokusuyla, hizmette sınır yoktu
Verdikçe veresi gelen, bilmiyordu kibir ve gururu
Ressamlar, fotoğrafçılar ne güzel tablolara imza atmışlardı
Aslı gibi olmuyordu asla
Ah şu insanlar, niye örnek almaz ki bir yaprağı
*
İki dost gibi geçinirdi güneşle
Çünkü her an muhtaç dı ona
Her türkü tehlikeden korurken
Hele rüzgârın öttürdüğü nameler de, genç kız gibi salınırdı
Dans ederdi adeta, estirirdi havasını
Mazlumu, canisi yararlanırdı hizmetinden
Sahibi “O” öyle değimli?
“O” kendini sevenine de, sevmeyip inkâr edene de rızık vermiyor muydu?
Hep verirdi hep,
İnsanlar gibi keseri hep kendine yontmazdı
Yaptıklarını inançsız, imansız insanlar gibi kakmazdı başa
Sahibine “O”na bağlıydı, uyardı hep emirlere
Sır saklayan olgun insan gibi, saklardı sırları,
Kimse bilmezdi zararları bünyesin topladığını,
*
Kalleş insanların dostluğu gibi
Yaprağın takati kalmamış
Ayrılık vakti gelip çatmıştı, estiriyordu sert rüzgârlar ortalığı
Yaprağım dayanacak, tutunacak takati kalmamıştı
Aynen yaşlı insanlar gibi
Esen yelden, en ufak uğultudan etkileniyordu güz gülleri
Kurumuş dalların, dayanacak dermanı kalmamıştı
Renkten renge girerek, sararıp soluyordu düşerken toprağa
Gençliğinde deli taylar gibi havalananlar
Şimdi ayakaltında olacağını hiç düşünememişti
*
Ama yaprak memnundu hayatında,
Hakkın emriyle yapacağını yapmıştı
*
Ya yere düşen insan, düşerken yere memnun muydu?
Hakkın emriyle yaşamış mıydı?

Kemal’eren Kemal Berk
27.9.2021