Yine Gel Hâlâ Çocuksun Şiiri - Atilla Güler

yılların birikiminde
içtim
zamanın vurdumduymazlığını

ipil ipildi gözlerin
düşlerimde
nihavent makamında
gezinirdi sözlerin
Endülüs’te raks ettin miydi
hatırlamıyorum

geceler girdikçe
koynuma arsızca
eskilere düştükçe yüreğim
ve daldıkça geçmişe
biraz tebessüm
az biraz hüzünlü
lüle lüle çoğalıyordu
özlem birikimlerim

habersizce yığılan günler
ardım sıra
ayak izlerimde koşturan çocuklar
sözlerim gözlerinizde

lâ notasında başladı şarkılar
sessizce bindim trenlere
girdim açık bırakılan kapılardan
rengarenk derlediğim çiçeklerim
ellerimde
demetlerinde her şeyim

sevgi yağmur oldu
şiir oldu
sen oldun
ben oldum

çay kokusuna bırakıp
demlediğim çocukluğumla
oyunlar oynayıp
kuşların ötüşüne bıraktık
sevinçlerimizi
cebimde saklı leblebilerimden
bir küçük tane
şimdi ellerimde

uçurtmaların özgürlüğü
ipinin ucundaki elde mi
kırmızı elma şekerlerini
sunan her el zalim mi
sus! düşünme!
söylenenler her zaman doğru mu

usulca sokul bana doğru
…usulca…korkusuz
naftalin kokularını at üstünden
…karanfiller sür
gel

bıkmadım hiç
yine gel
hâlâ çocuksun sen
yüreğim kıpır kıpır
cebimde düşlerim
bir küçük tane
yitirmeden
gel

05.07.2006

Atilla Güler