Yine Gece Şiiri - Mehmet Soysal

Yine gece oldu sessiz ve yalnız
İçime çöken hüzünleri
Yudum yudum içmenin vakti geldi

Yüreğimde hasret demliyorum

Kalan son sigara misali
Hatıraları nefes nefes çekiyorum ciğerlerime

Yine gece oldu karardı Dünya
Boş oda ile kucaklaşıp
Yanan mum misali erimenin vakti geldi

Sol yanımda yanan ateşe bıraktım kendimi
Tutuşan hatıralar mı yoksa ben miyim bilmiyorum

Öyle Sessiz ki yine bu gece
Öyle Sensiz ki
Gözlerin girdap misali döner başımda

Bir yokluğunda boğuluyorum
Bir de gecenin karanlığında

Çok eski bi hatıranın içindeyim
Paslanmış duygular
Kirlenmiş bakışlar

Seni bir daha görememe korkusu ile
Atmaya korkan bir yürek var döşümde

Sensiz küflenmeye yüz tutmuş
Sönen bi sevdanın külleri cebimde

Sen yoksun
Ama Radyoda yine o şarkı var

"Mutluluk Kısmet Değilmiş" diyor Erkan Acar
Mutluluk bize kısmet değilmiş Yar

Yine gece ve sus pus oldu Şehir
Kapatıp tüm ışıkları
Gönlüm ile konuşmanın vakti geldi

Eskidi artık Sevdalarım
Seni yeniden Sevemiyorum

Bu yüzdendir yazmalarım
Adına bir şiir yazıp
Yine seni satırlara bıraktım

Sonu olmayan bir Denize açılırcasına
Bırakıyorum kendimi gecenin karanlığına

Sonra yağız bir hayal atı geliyor aklıma
Sıkıca tutup yelelerinden
Buralardan uzaklaşıyorum

Bilmediğim şehirler geziyor
Görmediğim yüzler tanıyorum

Sana hiç rastlamıyorum gittiğim yollarda
Seni hiç görmüyor sesini hiç duymuyorum

Yine gece oldu sessiz ve yalnız
Yine Seni Düşünmenin Vakti Geldi