Yine Garipler Ağladı Şiiri - Tunç Kuyucu

Bir akşam üstü yıkıldı,Adana,Ceyhan duvarları
Yürek acısıyla ağladı,ana ve bacıları
Devlet versede onlara,altından konutları
Dönermi ki toprak olan o minik yavruları?

Sığındıkları bir yer vardı gecekondu dediler.
Dimdik binalara bakıp,içlerini yediler.
Zenginler yazlığa kaçarken,kalıp boyun eğdiler.
Ağladı evi başında,Ağladı şu garipler.

Ne arar cebinde para eğmişti başını
Biliyordu ki nafile yolsa da saçını
Mendili yoktu zaten silemedi yaşını
Ağladı evi başında,ağladı şu garipler

Ominik yavrusunu kefenle örttüler
Küreklere sarılıp toprağa gömdüler
Bir de ellerini açıp El-fatiha dediler
Yandı evlat acısıyla,yandı şu garipler

Altı çocuğu kaldı bir çadır verdiler,
Al işte burasısenin yuvan dediler,
Ağlama be garibim; Allah var yukarıda
Belkide hayır vardır doğacak sabahta.

1998