Yine Eylül Akşamı Şiiri - Cemalettin Turan

Yine eylül akşamı, gurûb ederken güneş
Solgun bütün renklerin, cefâsı bin hüzne eş
Savrulurken yapraklar, rüzgârların önünde
Hep çâresiz nâfile, vedâsı bin hüzne eş.

Yer sarı, gökler sarı, buruk hisler çağlıyor
Sükût etmiş dudaklar, sanki elem bağlıyor
Kuşların her çığlığı, sîneleri dağlıyor
Hep çâresiz nâfile, vedâsı bin hüzne eş.

Damarlardan çekilmiş, can suyu denen iksir
Seyre dalan gözlerin, bakışları müessir
Vakt-i hazân böyledir, var mı îzâha tefsir?
Hep çâresiz nâfile, vedâsı bin hüzne eş.

Serâb gibi hayâller, nerdesin derler nerde
Gözlerine indirir, tülden sarı bir perde
İncecikten estirir, ılık yelleri serde
Hep çâresiz nâfile, vedâsı bin hüzne eş.

Gün döner devrân döner, hiç farkında olmazsın
Gençlik gonca bir güldür, sanırsın ki solmazsın
Unutma ki her zamân, aynı yaşta kalmazsın
Hep çâresiz nâfile, vedâsı bin hüzne eş.