Eylül ve hüzün Solmuş yine yüzün
Eylülü yaşıyorsun
Sararmış yaprakla Rüzgara bırak kendini Ayırsın ruhunla bedenini Düşüyorsun yavaş yavaş Toprağın alıyorsun rengini Eziliyorsun birkaç kahpe ayak altında
Bırak kendini masmavi gökyüzü altında
Ruhun haykırsın derebeyin zulmünde
Eylül gibi ağır ve sessiz olsun yüzün Çığlıkları yıksın Gılgamış kulesini
Eylül gibi sessiz annelerin hüznü
Neden halâ gelmedi, yoksa
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
Devamını Oku
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta