Eylül ve hüzün Solmuş yine yüzün
Eylülü yaşıyorsun
Sararmış yaprakla Rüzgara bırak kendini Ayırsın ruhunla bedenini Düşüyorsun yavaş yavaş Toprağın alıyorsun rengini Eziliyorsun birkaç kahpe ayak altında
Bırak kendini masmavi gökyüzü altında
Ruhun haykırsın derebeyin zulmünde
Eylül gibi ağır ve sessiz olsun yüzün Çığlıkları yıksın Gılgamış kulesini
Eylül gibi sessiz annelerin hüznü
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta