Yine efkârlandım dağlar misali,
Bulutlar başımdan eksik olmuyor.
Ben kurtuldum derken, gençlik hayâli
Çıkar gelir ama, yeri dolmuyor.
Kanıma işlemiş bir zehir var ki;
Yüreğim azapla gün gün eriyor.
Udumun telleri akortsuz sanki;
Çile, bam telimi an an geriyor.
Yapraklar yağıyor sonbaharıma,
Mevsimler ömrümü kışa itiyor.
Toprak göz kırpıyor ah ü zarıma,
Yıllarla yarışım artık bitiyor.
Yıkıyor gönlümü kapkara mazi,
Harabeye döndü her şey içimde.
Ruhum sanki bin yıl savaşan gazi,
Her savaşta dertler başka biçimde.
Çık ey gönlüm "bun" dan; zaman sürecek,
Umudu terk etme, ferah ol biraz.
Her kışın sonunda bahar gelecek,
Şayet ömrün varsa, önün yine yaz...
29.12.2013 Fatih-İST.
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 29.12.2013 13:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her insanın zaman zaman bunalımları oluyorsa da; şiirimizin ana fikri son kıtada açıklanmıştır. "Umudu terk etme, ferah ol biraz." Umutlu geleceklere. E.Ö.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!