Gönül kendini kaplar bulabildiği hüzünlerle,
Güç arar herşeyde sevebilmek için birini.
Dolaşır durur bulabilmek için doğruyu,
Ama yine bir duman alır dağları, göstermez ilerisini.
Yollar uzun değil ki korkudan titresin,
Engeller yüksek değil ki geri dönsün,
Yamaçlar dik değil ki düşman sansın,
Ama yine de bir duman aldı dağları göstermez ilerisini.
Akan su yalnız değil ki durdurulabilsin,
Yağar yağmur gücüne güç katar bu selin,
Tek kalanlar bir parçası olur bu afetin,
Sonunda yok olur içinde dumanın, hani şu ilerisini göremediğin.
1999
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 5.8.2005 07:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ufuk Çoban](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/08/05/yine-duman-aldi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!