işte yine bir eylül
işte yine sonbahar:
biliyordum,
kuruyacaktı dallar,
hissediyordum yaprakların hüznünü
üzerime çökecekti gökyüzü!
içime doğmuş gibi,
biliyordum:
işte susuz kaldım,
işte ışıksızım,
yalnızım,
açım,
biçareyim
yaşamaktan kalmadı ümidim
kurşuni bulutlar yığılmış kentin üstüne
her an bu pisliğin içinde
ölüyorum tekrar...
dayanılmaz çelişkide
işliyor yüreğime
ucu çatal bir hançer bu anlar
tenekeler tıkırdıyor,
yağmur yağıyor:
eyvah, içeriye su alacak
kırık camlar
Kayıt Tarihi : 23.9.2014 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ekim, 2000, Ankara. Eylül ikilisinden ilki.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!