Yine De Şükür Derim Şiiri - Adem Efiloğlu

YİNE DE ŞÜKÜR DERİM

Hayat ile kavgam var, hayat ile savaşım,

Rızaya ilhak olmak, budur gayem telaşım,

Gün gelir kuru ekmek, olursa benim aşım,

Açarım ellerimi, yine de şükür derim.

Nimetin varlığını, hep olası kılana,

Sıkıntıda sevinçte, yanımızda olana,

Evrenin zerresine, kudretle dağılana,

Dökerim sellerimi, yine de şükür derim.

Karanlıktan gündüze, ulaştığım her anda,

Etrafın belalarla, sarıldığı zamanda,

Nere olsa fark etmez, bulunduğum mekânda,

Bükerim bellerimi, yine de şükür derim.

Boş gördüğün havadan, alıyorken nefesi,

Nasılda iner kalkar, onla göğüs kafesi,

Görünmez nice telden, çıkarıp onca sesi,

Anlatıp hallerimi, yine de şükür derim.

Acziyetin içinde, sığınıp kuvvetine,

Sevgiyi bulduğumuz, emsalsiz kudretine,

Her yoksunluk halinde, o sonsuz rahmetine,

Akıtır dillerimi, yine de şükür derim.

Şu harika düzenin, hiç var mıdır eğrisi,

Hangisini anlatsam, eksik kalır birisi,

Mükemmel yaratılmış, hikâyedir gerisi,

Hak edip yollarımı, yine de şükür derim.

Bir tek senin katına, halimi arz ederim,

Ademi’den bu yana, böyle yaşar giderim,

Eğer rahmet etmezsen, ey Allah’ım ne’derim,

Açarım kollarımı, yine de şükür ederim.

Âdem Efiloğlu