Yine de Konuş Şiiri - Ahmet Emin Ercan

Cepler dolu demir
Aman teller bıçaklar
Aramızdaki nehir
Kan götürüyor kan
Eskiden mavi bakan gözlerin
Bir veda üzere durmuş
Ne anlatacağın belli
Sen yine de konuş

Bilmem kimden beslenmiş bakışların
Düşmanlıkla
Bu sefer nasıl tanıdın beni
Kimden dinledin kimliğimi
Bilmem bilemem
Duydukların yalansa da
Sen yine de konuş, anlat
Bilirsin ya sonuçta
Kimim, kim değilim

Çekip beni kenara, ayaküstü
Biraz daha anlat nefretini
Beni anlat kendime
Her şeyden önce
Gözlerini istiyorum gözlerini
Anlat ki nasıl bakıyorsun bana
Öğreneyim
Öyle göreyim kendimi