Yine de İyi Günler Şiiri - Taha Nur

YİNE DE 'İYİ GÜNLER'

Günler geliyor, günler geçiyor.
Toplum 'toplum olmaktan',
İnsan 'insan olmaktan' çıkıyor.
Yine de 'iyi günler, iyi günler”.
Dedikoduya saatler harcanıyor.
Konu-komşu, tüm mahalle bihaber,
Açlıktan bir 'garip' ölüyor.
Yine de 'iyi günler, iyi günler”.
Televizyon başında zaman akıyor.
Ahlaksız TV'ler 'reyting' derdinde,
'Kural-mural' dinlemiyor.
Yine de 'iyi günler, iyi günler”.
Politikacı yıllardır ahkam kesiyor.
'Emanet ehline verilecek” diye,
Amma, “hep akraba-kardeş” yükseliyor.
Yine de 'iyi günler, iyi günler”.
Asırlardır “bize bir şey” oluyor.
“Fıtrat” çoktan unutulmuş,
'Ata et, ite ot' veriliyor.
Yine de 'iyi günler, iyi günler”.
Hayvanlar saliseden anlamıyor.
“Kurt ile kuzu” bir kefede,
“Kedi’ye ciğer” teslim ediliyor.
Yine de “iyi günler, iyi günler”.
Dakikalar silindir gibi eziyor.
Feryat-figan hep göğe doğru,
“Bakanlar” yalnızca bakıyor.
Yine de “iyi günler, iyi günler”.
Nicedir vatandaş “oy oy” bağırıyor.
Siyasetçi ise 'oy' peşinde,
'Her yol meşru' diyor.
Yine de 'iyi günler, iyi günler”.
“Akrep-yelkovan” durmak bilmiyor.
“Dünya ihtiyarladı” artık,
“İsrafil pürdikkat, gün sayıyor.”
Yine de “iyi günler, iyi günler”.
Saniye saniye “kötü gelişme” oluyor.
Fakat, “beterin beteri var”,
“İnsana şükür etmek” düşüyor.
Yine de “iyi günler, iyi günler”.