Yine de ille de sen... Şiiri - Mehmet Ziya

Derler ya; Güneşten bir damla düşse dünyaya,
Dünyayı yakar, bitirir, kül edermiş…
Sana gelirken,
Öfkelenirim saatlerin geçmeyişine,
Sabırsızlanırım,
Seni göreceğim diye yüreğim uçurtma olur…
Sevincim dillere destan…
Espriler ard arda,
Kahkahalar atarım içimden…
Yanaştığında içim kıpır kıpır olur,
Ellerim titrer,
Kelimeler birbirine girer,
Kalbim sanki can çekişiyormuş gibi çırpınır…
Bütün vücudumu bir ateş sarar,
Hele gözlerime baktığım an…
Sanki dünyam duruyor…
Kaldı ki sen, bana dokunuyorsun,
Canıma can katıyorsun…
Senden ayrılırken,
Susarım!
Öfkelenirim saatin bu kadar çabuk geçişine,
Acılar sarmaya başlar bedenimi,
Senden uzaklaşırken her adım, her metre…
Birer hançer olur,
Saplanır her adımda, her metrede kalbime…
Kanarda kanar,
Acır da acır kalbimin içinde bilmediğim,
Tarif edemediğim o yer…
Gözlerine düşerim,
Seni özlemek de ayrı bir güzel…
Özlerim…
Çok özlerim!
Adını anarım…
Boş kâğıtlara adını yazar süslerim…
Geçtiğin yollardan geçerim,
Senden olsun ama ne olursa olsun,
Bir selam beklerim, bir haber, adının geçtiği bir yer…
Canım seni görmek ister,
Sesini duymak,
Gözlerine doya doya bakmak,
Öpüp koklamak saçlarını,
İsyan ederim…
Seni yaşarım sensizlikle…
Bildiğin sebeplerden dolayı, gelemem...
Efkâr düşer gözlerime,
Sensiz geçen günlere...
Susarım,
Dalar giderim…
Umurumda değil sensiz dünya!
İlle de sen, ille de sen…
Bir damlasın benim için güneşten gelen!
Yine de ille de Sen!