Yine De Gül Şiiri - Figen Sariye

Gül diyorum, gül!
Kanırtma dizelerimi
Suyunca ak rengince bak
Kuşatılmış bir öyküsün sen
Sustuğun yerden bir yolculuk başlıyor
Adını değiştiriyor mevsimler

Maviden mavi tüketiyormuş gökyüzü
Gri taranmış çizgiler yığıp omuzlarına
Düğüm düğüm çözülüyormuş yaşam eğrisi
Diyorsun ya, aşk pazara düştü özgürlük karaborsa
Yaramıyormuş insana özgürlük de aşk da
Sığınacak yurt arıyormuş iğde kokusu
Ah bir de şu ölüm korkusu
Bir de nasıl olsa geç kalmışım hayata!

Gül diyorum gül
Yeşil soğan değilsin sen
Göç yolu değilsin
Fırfır değilsin aşkların eteğinde
Oyunsuz kalmış çocuklar sokağında
Yalnızlıktan yalnızlığa ağarmış bir çığ damıtarak
Yine de gül diyorum, gül!