Yine de değerin bilinmez gülüm

Yıllarca ağlasan koşsan peşinden
Yine de değerin bilinmez gülüm
Dünyanın malını döksen başından
Yine de değerin bilinmez gülüm

Seni ağlatırlar gülerler sana
Onlar bsenin sade bakar malına
Ölsende gelmezler senin yanına
Yine de değerin bilinmez gülüm

Verirsin verirsin almaya gelmez
Yazarsın yazarsın silmeye gelmez
Fırıldakla dostluk olmaya gelmez
Yine de değerin bilinmez gülüm

Padişah eyleyip tahta oturtsan
Kış ayında yaz meyvesi getirtsen
Unulmaz işlerin hepsin bitirtsen
Yine de değerin bilinmez gülüm

Hüseyin alemden çok ibret aldı
Verdiklerim ne zaman geriye geldi
Evel dost olanlar düşünce güldü
Yine de değerin bilinmez gülüm