Yine bürünmüş qökyüzü karanlıklar ardına..
Sevdan bile çekip qitmiş..
Kalmışım bir başıma..
Sensizliqin içinde dolanıyorum..
Gölqelerin arasında..
Yaşamak istiyorum ama yapamıyorum!
bu hayatı seninle yaşadıqım için!
Korkuyorum yaşamaya!
Sensizliqe dayanamadıqım için!
Karanlık qeceler ardında bir başıma!
Gölqeler sanki saldıracak qibi.
Gökyüzü bile bürünmüş karanlıklara..
Geçmiyor sevdan bu canımdan..
Her seni unutmaya kalkışımda!
Yenik düştüm sevdama..
Aklımda sen..
fikrimde sen..
Haykırışlarım bile sessiz!
Sözlerim nefessiz!
Aqzımdan çıkanlar birer ölü qibiler sanki!
Kimse anlamıyor! Kimse duymuyor!
Kalbimdeki sızıyı çoqaltıyor anılarım!
Düşündükçe öleceqimi sanıyorum!
Kalbim Anahtarı sende olan bir kilitli sandık sanki!
Kimselere açılamıyorum!
Gökyüzü bile bürünmüş karanlıklara..
Sevdan baqlanmış bu canıma..
Ne yapsamda unutamıyorum..
Aklımda sen.. Fikrimde sen..
Kayıt Tarihi : 20.7.2009 00:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ozan Emir Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/20/yine-burunmus-gokyuzu-karanliklar-ardina.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!