Yine Birini Şiiri - Fahrettin Özçelik

Yaşamak, sevişmek ne kadar da güzel
Sevişmek bunların hepsine bedel.
Geçen anlarımda çok güzel sevdim,
Ebedi olarak sevişemedim.

Sevdiklerim hep elimden gittiler,
Beni boş yere ümitlendirdiler.
Yine de hiç biri günahkar değil,
Ben de etmemiştim onlara meyil.

Kendimi hasrettimse okumaya,
Sevgililer daim bekleyemez ya.
Hem de ben sevmede acele ettim,
Bu yolda en müthiş azabı çektim.

Seviyorum işte yine birini
Bence üç kardeşin en dilberini
Bu hususta güller ne derse desin
Gülüme yabancı eller değmesin.

En büyük endişem onu kaybetmek
Bir yabancının kucağında görmek
Bu yolda yardımcım olsun Yaradan
Ona da içirsin aşk şarabımdan.

Onun zikrettiği bir tek kelime,
Kement oluyor kükremiş sevgime.
Benliğimi sarsan bu ses dalgası
Oluyor aşkın ecel fırtınası.

Sevgilim şimdi de kalbini dinle
Gözlerim, gözlerine geldiğinde
Asla sana bir şeyler söylemez mi?
Benliğin de, bu anda ürpermez mi?

Cevap ver soruyorum bunu sana,
Gözlerim kapansa, ruhum uçsa da,
Ben daima seni arayacağım
Orada da aşkınla yanacağım.

27.Haziran.1949 pazartesi günü saat 16.00 da Toprak
İstanbul- Erenköy