Yine bir sabah ve yağmur. Öyle masum vuruyor ki kaldırımlara.Gün ışıldıyor asfaltlar gülüyor. Çiseleyen yağmurun ışıltısında. Yine bir sabah ve yağmur. Öyle hüzünlü vuruyor ki toprağa. Bağrı yanıyor toprağın. Bağrı yanmış bir annenin yüreği gibi. Yine bir sabah ve yine yağmur. Vuruyor yüzlerine hayat mücadelesine koşan insanların. Öyle vuruyor ki! Alınlarının teri gözyaşlarına karışıyor. Ve akşam ve yine yağmur. Güneşin ufunetli bakışları selamlıyor bu defa Öyle hızlı vuruyor ki! Ne güneş, ne insan, ne toprak tutamıyor kendini bu hırçın delikanlı karşısında...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Kendimi bir an tasvir ettiğiniz ortamda hissettim Vejdi Bey, kaleminize sağlık. Sevgilerimle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta