Yine bir gün başlıyor senden uzakta

Hayat senin gözlerinde yaşamaktır zamanı.
Gözlerinde eriyip kaybolmaktır yaşamak.
Sonsuzluk denizinde, yelken açıp bir ufka,
Senden gelen bir rüzgarla bir meçhule yol almak.
Zamanın çarklarında erirken hayat.
An-an, dakika-dakika ve saat-saat.
Bitip tükeniyor ömür son sürat.
Suyun akışına kapılıp giden yaprak misali.
Gece gördüğün düşlerimdeyken,
Gündüz uzakta.
Senden bir işaret gözüme çarpan her nokta.
Yapa yalnız çaresizken koca boşlukta.
Bir sensin yine beni terk etmeyen o anda.
Gözlerim yorgun, ruhum asi,
İçimde kızılca kıyametler kopmakta.
Kalbim özgürlüğünü yaşarken aşkın,
Aklım senin yüreğinde esir.
Ve her an sensizliğinden müteessir.
Ben ancak senin esirin olunca özgürüm.
Ancak sana tutsak olduğum kadar hürüm.
Yine karanlık esir alıp aydınlığı,
Göçünce güneş dağların ardına,
Karanlık çökünce bir örtü gibi üstüne gecenin,
Bekliyor sabahı kurtulmak için.

Ay ve yıldızlar yalnız arkadaş,
Gölgeler gecede aşığa sırdaş.
Ne pamuk bir yatak rahattır artık,

Ne de kaz tüyünden yapılmış yastık.
Hepsi kaskatı kesilmiş birer taş,
Sabah olur birden benden habersiz.
Her yerden salalar, mahur ve yavaş.
Aydınlığın habercisi ötüşen kuşlar,
Bir onlar var şen, mutlu, kedersiz.
Yine bir gün başlıyor senden uzakta.
Yine sana uzağım, senden habersiz.

Mehmet Murat