Yine Bir doğum Şiiri - İsmail Özabacı

Yine bir doğum günü geldi çattı bu şehire, gözlerinin içindeki yıldızlar gibi berrak bir gecede, çok uzakta bir yerlerde duyulur şimdi sesin; iyi ki doğdun iyi ki varsın da, sen nerdesin ? hep uzaktan kutlanan nice doğum günü, nice sarılmasız, nice öpmesiz, nice el tutmasız ve çiçeksiz geçen doğum günü… gerçi senin her bakışın çiçek etrafa bu yeter orda olanlara…kıymet bilenlere, uzaktan sevenlere…bir hayat başladığında başka bir hayatı nasıl etkiler, o hayat nasıl yoluna devam eder bilinmez, ama tarifsiz bir sevinç yayılır sen doğduğunda içime, sanki yeniden yeniden doğmuşsun gibi, hani baharda ilk çiçek açmış, ilk nisan yağmuru düşmüşte, bir iğde yaprağının sarı çiçeğine çarpmış ve kokmuş gibi…uzun bir yola çıkmışsın da yorgunluğunu alacak biri seni orada bekliyor gibi, eskiden yaşadığın çok güzel bir anı gibi, durmadan aklına gelen ki aklından (nedense) hiç çıkmayan…bir rüya gibi bir o kadar net ve gerçek gibi, ruhun gibi işte kısaca öyle güzel, ve yüzün gibi fotoğraflarda öyle…yaşanmamış ve yaşanamayan belkide onca güzel şey, hayal sadece ve bunların hepsi bir doğumla başlar, hayatın başladığı gibi taa önceden en önceden ilk berzahta yazılmıştır belki ruhlar birbirine kader der bazıları adına bazıları ilk doğuş, elinde olmayan şeydir oysa doğum günün kimliğinde farklı gerçekte farklı…