Sevmekten hic utanmadimki!
Senin karsinda ben seni,
Yürek kapina kadar,
Yüzsüzmüs gibi gelisimin sebebi
Bilmeliydinki
Yüregimin bir parcasininda
Sende olmasiydi.
Ve ben, her cektigin aciyi
Hissettmistim.
Sen günden güne
Azdirdikca yaralarini.
Onlara dokunabilmek,
Ve onlari yakindan tedavi
Edebilmek ümidiyleydi
Yüregine davetsiz gelisim.
Bunu anlayamayipta,
Elinin tersiyle ittigin
O yürekti tek duyan sesini.
Sen bogulurcasina ciglik atip,
Sesini duyurmaya calisirken
Dert dagin altinda,
Yine bendim haberin olmadan
Kurtarmaya calisan
Uzaktada olsa.
Yine bendim, batisina yakin
Kacan farelerden örnek almayipta,
Gemisini terketmeyen kaptan.
Yine bendim,
Elinle sürgüne yolladigin halde
Adini düsürmeyen dilinden
Varligini senin varligina adayan
Varliginla dünyayi
Gözünde gittikce güzellestiren
Ve yine, ben olacagim.
Henüz daha hic tutmadigi ellerini
Ölene kadar birakmayan..
23:53 30.09.2013
Nuran KaracaKayıt Tarihi : 5.10.2013 13:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!