Yine Ben Yalnızım Şiiri - Gökhan Atalay

Yine karanlığın kucakladığı bir geceyim,
Bütün insanlar hayalet olmuş,boş sokakta yürüyorum.
Arkamda bir ses duyuyorum,
Dönüp bakıyorum.

Yalnız değilim diye seviniyorum,
Meğer o ses rüzgarın sesiymiş,ben yine yalnızım
Ay bulutlarla savaş yapıyor,
Bir görünüp,bir kayboluyor,
Ben yine yanlız yürüyorum.

Yolumu kaybettim,
Nereye gittiğimi bilmiyorum.
Her taraf bir birinin aynısı,
usta bir ressamın resmi gibi,
Ben yine yürüyorum.

Uzakta köpekler sohbet ediyor,
onların bile dostları var,
yalnız yürüyorüm.

Ağaçlar,esen rüzgarla sohbet ediyorlar,ben yine yanlız yürüyorum.
Uzakta kediler,saklambaç oynuyor,ben yine yürüyorum.
Burnuma yanlızlığın ürkütücü kokusu geliyor,
yanlızlığın senfonisini duyuyorum.

Dilimde bir türkü, yürüyorum.
Bu yollar bitmiyor,bu yanlızlık bitmiyor,yanlızlığıma çare arıyorum.
Sabah oluyor artık,güneş yine selamlıyor,ben yine yanlız yürüyorum.
Kuşlar evlerinden çıkmış,
insanlara şarkı söylüyor,
ben yine yürüyorum.