(ben daha dört yaşımdayken; Eren ile Ceren'in maceralarını bana bıkmadan, usanmadan defalarca okuyan anneme... beni hilda'mla tanıştırdığın için teşekkürler güzel kadın.)
Neredesin Hilda?
Dolly Parton eşlik ediyor geceme.
Küçücük bir serçeden bahsediyor.
Senden bahsediyor Hilda.
Bahsi geçen, senin hikayen.
Dün patlıcanları reçel yaptım.
Biliyor musun,
Az daha ağlayacaktım
Tozşekeri boşaltırken tencereye
İçimden bir şeyler döküldü tezgaha
Hangi birini toplayacağımı şaşırdım.
Kürşat'la rastlaştık bu sabah.
Düldülü ölmüş, Hilda.
Ta Westeros'tan yayan gelmiş.
Boncuk boncuk terleri gözüne kaçmış,
Hep yakmış canını.
Düşündüm de,
Yine kendi tuzlu sularımızmış meğer,
En çok yakan canımızı.
Hatırlıyor musun Hilda,
Hani şu mor çarşamba akşamları
Karabaş, Penguenler Ülkesi'ne gitmeden onu yolüstünde yakalar,
poşetimizin dibinde kalan son pamuk şeker parçalarını verirdik.
Sonra,
Dizlerimizin etrafında dört dönerdi.
Ah, Hilda!
Gelecek ay onunla tanışalı tam on dört sene olacak.
Onu gördüğüm ilk gün hatırıma geldikçe,
Ben Karabaş oluyorum, Hilda.
Sena Sarıtaş.
Sena Sarıtaş
Kayıt Tarihi : 7.8.2020 02:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
En çok yakan canımızı."
Ve yine canımız yandığında da dökeriz tuzlu sularımızı...
Geceye güzel bir nostalji yaşatan yüreğiniz var olsun Sayın Şair. Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (1)