Yine batıyorsun Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Yine batıyorsun güneşin karanlığa batmasıyla
Önce dudaklarım kurutuyorsun sonra gözlerimi
Yaşartıyorsun
Yıldızlar masmaviye karışırken sensizlik gidiyor
Düşlerimden bile uzaklara
Hindibalar dönüyor rüzgârla gökte hasretlerle
Kollarıma aldım bu gecede kaldırım taşların soğuğunu
Ve de anıların özlem batmalı hülya dikenlerini
Yıkık bir çatının altında kaç defa öptüm
Yüzüme düşen yarınlarımın damlarını
Kadehteki hüzzam yudumlar yokluğunla
Kursağımı yakıyor

Toprağa düşen kurumuş bir yaprak gibi
Bu cana hasret yıkımların düşüyor
Yüreğimde ömrüme dokunan özlemlerin
Yitiyor
Ellerimde titrek li resminin parlamaları
Yıkıyor gönlümü
Kalmıyor bende sevdanın mecali
Bu gecede aldım kollarıma sevdamın hıçkırıklı
Yanmalarını

Dayanmıyor dudağıma dolanan gönlümün
Sızlanmalı yangın sözleri
Yitiyor kolayca kezzaplı yutkunmalarım
Artık sevmiyorum, sevmeyeceğim
Nasıl sevmişim seni nasıl
Sesini rüzgârla sayıklayışıma
Yar diye çimenleri öpüşüme koklayışıma
Anlayamadım niye böyle olduğunu
Nasıl bu hale düştüğümü
Sevmeyeceğim artık bu şiirimle
Koyuyorum son noktayı
Belki yine severim düşerim
Olmadıkların peşine diye
Gidiyorum
Uzaklara gönlüme giremeyeceğin
Uykularımı kaçırmayacağın
Kollarımı üşüteceğim kangren edeceğim yere
Seni kesip atacağım yere
Gideceğim
Veda bile etmeden sessizce gideceğim