Yine aynı ben!. Şiiri - Kenan Şekeroğlu

Gözlerimi kapamıştım ki yatağımda boylu boyunca uzanarak yüreğimdeki ıssızlığın soğukluğunu hissediverdim yine her gece olduğu gibi. Zaman hızla geçerken bugünlerden yarınlara eksik geçiyormuşum her seferinde. Binlerce anlamla tasvir ederken eksikliği her sabah buluştuğumda aynadaki süliyetimle o anlamlardan bir tek cümle bile kurup sunabileceğim kimsenin olmadığını fark ettim hayatımda. Peki bunu ne zaman fark etmiştim ki aceba. Ya da daha doğrusu aşkın içinde kaybolarak geçirilen günlerin hayatımda olmayışını nasıl anlamıştım. Sanırım kendime sormam gereken sorular olmalı ve bir yerlerde cevaplamayı ertelediklerim de. Siz hiç kendinize işkence yaptınız mı? Ben yaptım. Hem de her gün yapıyorum. Her gün kurtulamayacağım bir hayatın kucağında açılıyor umutsuz gözlerim bir diğer güne. Yine aynı siz olmaktan bıktığınız her saniye işkencede tamda bu fikirle başlıyor beynimi kemirmeye. Teslim olmakta fayda etmiyor, bu seferde bir parçası oluveriyorsunuz bu çarkın. Yani yine siz, istediğiniz siz olamıyorsunuz.